Üçümüz işten çıktıktan sonra eve yürürken sadece hayatın kıyısında kalmış insanların duyabilecekleri bir heyecanla dünyanın halinden konuşuruz. Bu heyecanın zaman öldürmek, bürodan Montparnasse'a yürümek için gerekli üç çeyrek saati katletmek için duyulması gece yatağa girerken çok tuhaf gelir bana bazen. Şunun ya da bunun geliştirilmesi için olağanüstü parlak fikirler üretiriz ama onları hayata geçirebilecek bir araç olmaz.
Yarın ellerimizin üzerinde yürümemiz emredilse hiç karşı koymadan itaat edeceğiz, asıl tuhaf olan bu.
(Yengeç Dönencesi, Henry Miller. Çeviren: Avi Pardo.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder