Geçmiş kişiyi takipteyse, ona geçmiş denebilir mi? Zihin zamanı bilmez... İyi de anıları, resimleri, yaşanmışlıkları silmeyen bir zihinle, ileriye gidilebilir mi? Bakışı yontan tecrübeyse eğer, yeni bir başlangıç mümkün olabilir mi? Temel matematik, A noktasından B noktasına gitme senaryolarıyla dolup taşar ya, gerçek hayatta bagajın ağırlığı performansı belirler. O halde, bagajı göz ardı ederek tebdil-i mekanda ferahlık vardır demek, nasıl bir teselli olabilir?
A noktasından B noktasına gidememenin kitabı Tek Bacaklı Yolcu, bugünden itibaren raflarda. Herta Müller'in Romanya'dan Berlin'e göçtükten sonra yazdığı ilk metin; yazarın kendi hayatıyla da paralellikler taşıyor. Kendi içine dönen, ânı katlayıp açan, ileri doğru değil de bir burgaç gibi geriye savrulan bir tür seyahatname.
Yollarda telef olan yolculara güzelleme niteliğinde.
(Görselde, Kitty Krauss'a ait bir iş.)
geçmiş, kişiyi bir kuyruk gibi takip eder: bütünlüğün parçasıdır, sinsi bir ajan değildir kuyruk. ajanları korkutacak bir hareketliliğe sahiptir.
YanıtlaSil(kuyruksuz bir çita düşünemeyiz)peki kuyruk ne işe yarar? bir denge aracıdır, hızı ya da ayakta kalmayı sağlar, kör bir göz gibi gövdenin arkasında savrulur, hareketin altını çizer (bir silah gibi kullanıldığı da olur, sonuçta canlının, hayatta kalması için varlığına iliştirilmiştir). [kuyruksuz kedilere rastlıyorum son zamanlarda, bakışları değişik. hayır daha ürkek değiller, inançsızlar. kuyruklu kedilere gelince onlar inanma ihtiyacı içinde olmadıklarından inandırıcı görünüyorlar. mucize göstermek zorunda olmayan birer peygamber gibi kuyruklu kediler.
bir şey telef edilmeden, herhangi bir şey telif edilebilir mi?
sabahın şu saatinde sokaktaki tek kımıltı,çöp karıştıran alaca kediye ait. kuyruğu poşetlerin arasından göğe doğru çıkıyor.