Eğer

Sovyet yasaları uyarınca ölüm cezasının bir alt seviyesinde sürgün yer alır. Eğer ben suçlu isem, cezalandırılmayı hakketiysem eğer, yine de edebi anlamda ölüm cezasını hak etmiş olduğumu sanmıyorum ve dolayısıyla SSCB'den sürgün edilmeyi talep ediyorum - eşimin de bana eşlik etmesi şartı ile. Eğer suçlu değilsem, o zaman eşim ve benim ülkeyi terk etmeme izin çıkmasını diliyorum, en azından kısa süreliğine, bir yıllığına örneğin. Edebiyatta büyük fikirlerin hayat geçirilmesi uğruna hizmet vermek için geri dönme hakkı tanınması kaydıyla elbette, küçük adamlara hizmet etmeksizin, kelime sanatçısının dünyadaki rolüne dair algıda ufak da olsa bir ilerleme kaydedildikten sonra. Bunun yakında gerçekleşeceğine inanıyorum çünkü altyapı oluşturulduktan sonra sıra kaçınılmaz olarak üstyapıya gelecektir - Devrim'e yakışacak bir sanat ve edebiyat alanı yaratmaya. 

(Zamyatin'in Stalin'e yazdığı  mektuptan alıntı. Zamyatin, 1931 yılında Stalin'in izniyle Paris'e gitti, 1937 yılında bir göçmen olarak yaşadığı şehirde hayata veda etti. Başyapıtı Biz için buraya. Görseli Telegraph'te buldum; Rusya'nın Banksy'si olarak bilinen P183'e ait bir iş.)