Merced de Papel'de âşıklarının izi kalmıyordu ama erkekler kesilmiş dudak ve diller, iyice yaşlanana kadar kalacak izler bırakan kesiklerle ayrılıyordu yanından. Los Angeles sokaklarında dolaşıyor, kendilerininkilerle aynı, kâğıt kadar ince yaralara sahip başkalarıyla karşılaşıyorlardı. Kesiklerinin derinliğini ve eskiliğini açığa çıkarmak için öylesine dudaklarını yalayarak, kimi zaman da yarık dillerini kertenkeleler misali çıkarıp hemen geri çekerek kendilerini tanıtıyorlardı.
(Kâğıt İnsanlar, Salvador Plascencia. Çeviren: Begüm Güzel. Görsel, Mehlika Özsoy'a ait; gökyüzü düşüyor, kederin devası bulunmuyor ve aşk, gökyüzünde çatlaklar açıp ufku mahvediyor... Özsoy'un Deviantart sayfası için buraya.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder