Haftaya 2005 yılında basılmış ve Frida Kahlo'nun günlüğünü birebir örnek alarak hazırlanmış bir kitaptan bir yaprakla girdik: Özgün günlüğün imitasyonu olarak hazırlanan kitabın adı The Diary of Frida Kahlo: An Intimate Self-Portrait. Bu tarz çalışmalardan çekindiğimi belirtmeliyim önce - sahibi tarafından basılmak üzere tasarlanmamış, gündelik hayatın izlerini taşıyan bu mahrem dokümanlar ister istemez okuru röntgenci rolüne sokuyor. Böyle pek çok örnek var elbette; ama popüler bir figürün kültürel tüketimine yönelik benzer bir hamleyi zamanında Courtney Love da yürütmüş ve Kurt Cobain'in günlüklerini intiharının hemen ardından el yazısı ve defter dokusu da aynı kalacak şekilde yayımlatmıştı. Cobain'in günlüğünün ön yüzünde "If You Read You'll Judge" (Okursan Yargılayacaksın) ifadesi de yer alıyordu kendi el yazısıyla (kuşkusuz ki defteri bulup okumayı aklından geçirecek kimselere yönelik bir ibareydi bu, birebir baskısı yapılacağını aklından bile geçirdiğini sanmıyorum)... İronik bile değil, düpedüz hüzünlü... Ne var ki günlük yazarının "kendiliği" kitlelere her şekilde mal edilip pazarlanır hale geldiğinde günlüklerin bile vitrinlere yerleştiğine şaşmamak gerek sanırım. Cobain'in günlüğü, 22 dolarlık satış fiyatı üzerinden "alıcı" buluyor, Kahlo'nunki ise 27,50 dolar; acılar ve mahremiyet üzerinden toplanan kolektif ranta gelirsek yargılamamamız imkansız (bir kredi kartı firmasının reklam sloganından ilham alarak elbette) → Paha biçilemez.
Altta Cobain'in günlükleri, kırmızı defterlere yazılmış ve aynen o formatta, el yazısı muhafaza edilerek basılmış.
Güneşli günler dileriz.
Günlüklerin sahibinin isteği dışında yayınlanmasına ben de karşıyım. Ama herkes gibi görünce çok fazla merak ediyorum. Sonra okuyunca üzülüyorum falan.
YanıtlaSilTamamen yanında yaşayıp da güvendiği insanların suçu. Görmemizi isteseler kendileri bize sunardı. Ölünce hareket edememek çok kötü
YanıtlaSil