Ses

David Foster Wallace'ın die Zeit söyleşisinden burada daha önce bahsetmiştik. Die Zeit Wallace'ın metinlerindeki gerçekçiliğin psikotik olduğunu belirtiyor; Wallace da şöyle cevap veriyor:

Olay şu; bir bilgi, fikir ve perspektif denizinde boğulur haldeyiz. Kendi fikrimin sadece bana ait olduğunun farkındayım. Ama en azından 3 farklı perspektifin bunu başka biçimlerde yorumlayacağını da biliyorum. Kendi algı/kavrayış yeteneğimin subjektif olduğunun ve kendi kendimi kandırma eğilimimin farkındayım. Yanılıyor olabilirim. Olmayabilirim. Olabilirim. Eğer bütün bunlar birinin kafasında akıp duruyorsa düşünen kimseyi nasıl tanımlarsınız ki? Çağımızın dokusunu tasvir etmek için, şu çağda yaşıyor olmanın nasıl bir tecrübe olduğunu anlatmak için alışılagelmiş metotları bir kenara bırakmak gerekir(...)Bir kitap karakteriyle bağ kurabilirim, ayrıca kitabı bana anlatan kişinin zihniyle de gerçekleştirebilirim bunu. Benim istediğim, tam da bu: Okurun kendi zihninin sesini duyabilmesini istiyorum.