4.517—Âşık olma, evlilik, ölüm, aşk düşü. Bu düş, her seferinde tarladan dönmemle akşam yemeği için uyandırılmam arasında geçen beş dakika içinde yer almasına rağmen, hep saatlerce sürüyormuş gibi geliyor. Düşümde elli yıl öncesini, karımla tanıştığımı görüyorum ve tamamen nasıl olduysa öyle görüyorum. Evlenişimizi ve hatta babamın gurur gözyaşlarını bile görüyorum. Hepsini, nasıl yaşandıysa öyle görüyorum. Ama derken kendi ölümümü görüyorum ki duyduğuma göre bu imkânsızmış ama inanın, görüyorum. Karımın ölüm döşeğimde bana, beni sevdiğini söylemesini görüyorum ve söylediklerini duymadığımı sanmasına rağmen duyuyorum ve hiçbir pişmanlığı olmadığını, şans verilse bile hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini söylüyor. Bu an, sanki daha önce binlerce defa yaşadığım bir anmış, ölüm anıma dek sonsuz defa yaşanacakmış, sonsuz defa tanışacakmışız, evlenecekmişiz, çocuk yapacakmışız, aynı başarılara erişecek, aynı hataları yapacak, aynı hayal kırıklıklarına uğrayacak, her şey aynıyla yaşanacak ve her daim hiçbir şeyi değiştiremeyecekmişiz gibi tanıdık geliyor.
Dur durak bilmez bir çarkın içindeyim ve gözlerimi, binlerce defa yaptığım gibi, ölüme kaparken uyanıyorum.
(Her Şey Aydınlandı, Jonathan Safran Foer. Çeviren: Algan Sezgintüredi. Görsel, Shomei Tomatsu'ya ait.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder