Suçluluk duygusu hissediyorum bazen. Kırk üç yaşındayım ve savaş hikayeleri yazıyorum hâlâ. Kızım Kathleen bunun bir saplantı olduğunu ve bir milyon dolar bulup hepsini bir Shetland midillisine yatıran küçük bir kıza dair bir öykü yazmamı söylüyor. Bir şekilde haklı sanıyorum: Unutmalıyım. Fakat hatırlamanın amacı unutmamak. Malzemeni bulduğun yerden çıkarırsın, bu da kendi hayatındır, geçmişle geleceğin kavşağı. Anıların trafiği belleğinde bir fırıldağı besler, bir süre döner, sonra trafik akmaya başlar ve binlerce farklı caddeye sapar. Yazar olarak yapabileceğin tek şey caddelerden birini seçip yola çıkmak, anıları geldikleri gibi yazmaktan ibarettir. Asıl saplantı budur. Bütün o hikayeler…
Sadece kanlı hikayeler değil. Mutlu hikayeler de, hatta birkaç da barış hikayesi.
(Taşıdıkları Şeyler, Tim O'Brien. Çeviren: Avi Pardo.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder