(...)
Kafka, boynu bükük gülümsedi.
"Güç gelen ve insanı yıpratan bu zaten! Yaşamda bir sürü olanak var, ama hepsinde de insanın kendi varlığının o kaçınılmaz olanaksızlığı yansıyor."
Derken konuşması kramp tarzında kuru bir öksürükle kesildi, ama çarçabuk öksürüğün üstesinden geldi Kafka.
Gülümseyerek birbirimize baktık.
"Gördünüz mü," dedim ben, "her şey düzelecek yine."
"Düzeldi bile," diye karşılık verdi Kafka, hafif bir sesle. "Her şeye evet demiş bulunuyorum. Böylece acı büyüye dönüşüyor; ölüm ise - ölüm tatlı yaşamın yalnızca bir parçasıdır, o kadar."
(Gustav Janouch, Kafka ile Söyleşiler. Çeviri: Kamuran Şipal, Cem Yayınevi. Görsel, Upper Playground'dan. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder