Eskiden bir mum yakıp ışığında yazar, o gecelik işimi bitirdiğimde ise söndürürdüm... bir de başlamazdan evvel diz çöküp dua ederdim (bunu George Friedrich Handel hakkındaki bir Fransız filminde görmüştüm) ama şimdilerde yazmaktan resmen nefret ediyorum. Batıl inançlarım? Dolunaydan kuşkulanır oldum. Dokuz rakamı ile ilgili bir takıntım var ama Balık burcu olduğumdan yediden şaşmamamı söylüyorlar bana; günde dokuz kere tersten yere eğilirim mesela; yani, banyoda amuda kalkar, ayak parmaklarımın ucuyla zemine dokunurum, dengemi muhafaza ederek. Bu yogadan öte bir şey, atletik bir başarı, "dengesiz" olduğumu kimse iddia edemez. Açıkçası aklımı yavaş yavaş kaçırdığımı düşünüyorum. Bir başka rituelim, akıl sağlığımı ve enerjimi muhafaza etmem konusunda İsa'ya dua etmek, öyle ki aileme destek olmayı sürdürebileyim: yani felçli anneme, eşime ve etraftan eksik olmayan kedi yavrularına. Oldu mu?
(Bu asabi cevap, Jack Kerouac'tan Ted Barrigan'a geliyor; soru: 'Ritüelleriniz ve batıl inançlarınız var mı? Yazarken devreye girerler mi?' Söyleşi 1968'de, Kerouac'ın ölümünden bir sene evvel gerçekleşmiş. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder