Eder

- Hikayesi olan tek iskelet, son sıranın sağdan birincisi. Ondan ayrılırken hüngür hüngür ağlayan bir Alman ressamından satın aldım. Bir gençlik arkadaşının iskeletiymiş. Çok fakir olan iki arkadaş Alp dağlarında yaya seyahate çıkmışlar, kar bastırmış, yıkık bir kulübeye sığınmışlar. Soğuktan korunmak için, bütün gece, kucak kucağa sarılıp yatmışlar. Sabahleyin içlerinden biri ölmüş. Sağ kalan dostunun iskeletini çıkartıp otuz yıl boyunca yanında saklamış, seyahate çıkacak olsa beraber götürürmüş. Harpten sonra, sefalet, nesi var nesi yok, kitap olsun tablo olsun satmaya mecbur etmiş, en son da bu dostluk hatırasını.

Bu hikaye iskeletin değerine bir şey eklemiyor, elli florine size verebilirim.

(Giovanni Papini, Gog. Çeviren: Fikret Adil. Görsel, Eva Hesse. Yarın buradan devam...)