Mutlu

Romanı bitirdiğim Erenköy'deki yüksek apartman dairesinden onbinlerce pencere gözükür, büyük bir zevkle paket paket sigara içerek yazdığım gecelerde, vakit ilerledikçe bu pencerelerde yanan televizyonun mavi ışığı kaybolurdu. O zamanlar, sabahın dördüne kadar İstanbul'un sessizliğine kulak kabartıp (uzakta havlayan köpek çeteleri, hışırdayan ağaçlar, polis arabaları, çöp kamyonları, sarhoşlar) istediğim kadar, istediğim gibi sigara içerek roman yazabildiğim için ne kadar mutlu olduğumu şimdi çok iyi biliyorum.

(Orhan Pamuk, Kara Kitap, İletişim Yayınları 10. Yıl Özel Baskısı, Önsöz'den alıntı. Orhan Pamuk, artık Taraf gazetesinde yazıyor, her pazar kendi çektiği bir fotoğraftan yola çıkıyor...)