"İntiharların özel bir dili vardır. Tıpkı marangozlar gibi, hangi aletlerin kullanılacağını bilir, ama asla sormazlar neden diye..." - Anne Sexton
David Foster Wallace, 2008 yılında kendini asarak intihar ettiğinde 46 yaşındaydı. Geride adeta matematiksel biçimde kurgulanmış ve kült mertebesine erişmiş büyük eserler bıraktı. İğrenç Adamlarla Kısa Mülakatlar isimli kitabını önümüzdeki yıl yayımlayacağımız Wallace, senenin son günlerinde kendi küçük ama çağrışımları derin bir kitapla, Bu Su'yla karşımızda.
Bu Su, küçük bir anekdotla başlıyor:
İki genç balık birlikte yüzüyorlarmış. Yanlarından geçen yaşlı balık başıyla onlara selam verip, “Günaydın çocuklar. Su nasıl?” diye sormuş. Biraz daha yüzdükten sonra genç balıklardan biri diğerine dönmüş ve sormadan duramamış:
“Su da neyin nesi?”
Wallace, Bu Su'da insanın hayatta vermesi gereken en önemli savaşın kendi zihnine karşı olduğunu belirtiyor. Zihin akvaryumunun balıkları olan bizlerin, hangi sularda yüzdüğümüzü unutmamamız adına... Bu Su.
(Çeviren: Hakan Toker)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder