Pathos

Mesafenin ortadan kaldırılmasıyla, "mesafe pathos"unun ortadan kaldırılmasıyla her şey, üzerine karar verilemez bir duruma bürünüyor. 
...

Kullanıcı (ağda) kendini simüle etme olanağını, sanallığın elle dokunulamayan ortamında yok olma olanağını yakalar ve haliyle, kendisi için de olmak üzere, hiçbir yerde işaret noktası bulamaz, sonuçta, her türlü kimlik sorunu, ama ötekilik sorunları hariç, böyle çözümlenmiş olur. Böylece, bütün sanal makinelerin çekiciliği, enformasyona ve bilimsel bilgiye susamışlıktan çok, hatta birisi ya da bir şeye susamışlıktan çok, yok olma arzusundan kaynaklanır, hayal gibi işleyen bir erişim kolaylığı içinde eriyip gitme olanağının yakalanmasından kaynaklanır.

(Jean Baudrillard, Tam Ekran. Çeviren: Bahadır Gülmez, YKY. Geçen haftanın notlarında, Twitter'da Lars Von Trier, Elif Şafak ve Azize Tan hesapları arasında geçen diyaloga değinmiştim; bir okurumuz Von Trier hesabının gerçek olmadığı notunu düşmüş; hesabı incelediğinizde yönetmenin sesi olamayacağına kanaat getiriyorsunuz gerçekten, öte yandan diyaloga dahil olan diğerlerinin gerçekliği, henüz tartışmaya açık değil... Gerçek denenin niteliğini irdeleme işini çağdaş düşünürlere bırakır ve iyi bir hafta geçirmenizi dileyerek huzurlarınızdan çekilirim.)