Benim adım Crumb, “Ciğeri beş para etmez demek” sizin dilinizde. Para ederdi bir zamanlar, Soylu kediler ayaklarıma kapandığında. Ama ben çoktan kapasam da o sayfayı, Lanetli hatıralar bırakmaz peşimi. İzimi sürerler şehrin karanlık sokaklarında, Vahşetin, gaddarlığın tramvayını ben sürdüğümde. Geçmişimdeki trajedi beni derinden kazıdı, Ama yarım adam yapmadı. Mitoz bölünen kişiliğim dar alanlarda kısa paslaşıyor. Yedi günlük karanlık serüvenimde bir fark yaratmak amaçlanıyor. Serüvenim, seri cinayetlerim, hepsi benim. Sorgulayan vicdanım, vidalanmış kalbim. Ayık olduğum zaman, delirmediğim zaman sorarım kendime, İçinde bulunduğum hâlin asıl nedeni ne diye. Sonra bileğimdeki son model barkod gözüme ilişir. Ve iç çelişkileri silinir. Şok olmam gerekirken olmam. Koymam başımı ellerimin arasına. Ve sızlanmam. Çünkü rafta duran ürünün duyguları yoktur. Tadı benim kadar acı olsa da tüketilmek için vardır. Evet, beni galiba siz yarattınız. Ben de bu toplumun bir parçasıysam, beni sahipleniniz. Beni mazur görünüz diyemem ama, Anlamaya çalışınız. Kavrayacaksınız içinizde bir yerlerde beni. Ama lütfen olmayınız senli benli. Beni görürseniz selam vermeyiniz. Görmemezlikten geliniz. Çünkü benim buralarda işim bitti. Yedi gün tükendi.
Burak Burhan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder