Sanırım ben bilhassa tuhaf bir şeylerin peşine takılıp gidiyormuşum gibi hissetmiyorum -hepimiz tuhaflıklarla kuşatılmış haldeyiz- ama zamane kültürü öylesine sağır edici, bitmek bilmeyen, insanı deli eden bir gürültü saçıyor ki 'sıradan' bir salı gününün tuhaflığına kapılıp gitmek işten değil. Gündelik hayatımızın, ikili ilişkilerimizin, yaşıyor olmamızın temelindeki esas tuhaflıklarla temas kurmama yardımcı oluyor kurmaca. Wallace Stevens'ın bir dizesi ya da bir George Saunders öyküsü, titreyip de kendime gelmemi sağlıyor. Tuhaflık demişken - ölü ya da çok uzaklarda olan birinin sesiyle sayfalar üzerinde böylesi bir buluşma gerçekleştirmekten daha tuhaf bir şey olabilir mi?
(Timsah Park'ın yazarı Karen Russell, The New Yorker söyleşisinde kurmacadan bahsediyor. 1981 doğumlu Russell, Timsah Park'la Orange ve Pulitzer ödüllerine aday oldu; Vampires in the Lemon Grove ve St. Lucy's Home for Girls Raised by Wolves adlı iki öykü kitabı ve Sleep Donation adlı bir novellası yayımlandı. MacArthur deha burslu Russell, Timsah Park'la, tuhaflık bir yana, becerisini ortaya koyuyor; çağdaş edebiyatın en iddialı kalemlerinden biri olarak kendi köşesine kuruluyor. Yarından itibaren, Püren Özgören'in çevirisiyle tüm kitapçılarda.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder