İlk kocam da dövme yaptırmıştı. Askerden döndüğünde göğsünde bir kalbi delip geçen bir gül taşıyordu. Gülün sapının altında da benim adımı. Yine de terk ettim onu.
Niye bozdun tenini, bu kalp-gül ancak mezar taşına yakışır.
Çünkü günler uzundu ve seni düşünüyordum, dedi, herkes de yaptırıyordu. Donuna yapanlar dışında, her yerde olduğu gibi orada da onlardan birkaçı vardı.
Sandığı gibi başkasıyla beraber olmak değil, ondan uzaklaşmak istemiştim. O, bütün nedenleri içeren bir yanıt istedi benden. Tek bir neden bile söyleyemedim.
Seni hayal kırıklığına mı uğrattım, dedi, yoksa değiştim mi ben.
Hayır, birbirimizi nasıl bulduysak öyle kalmıştık...
(Keşke Bugün Kendimle Karşılaşmasaydım, Herta Müller. Çeviren: Mustafa Tüzel. Görselde, eski bir Loteria kartı: Yürek.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder