Sahip olduğum konuşma yetisi bir engeldi; eğitimli bir adamın tüm kusurlarını üzerimde taşıyordum. Yepyeni bir biçimde, eğitimden azade bir biçimde düşünmeyi, hissetmeyi ve görmeyi öğrenmem gerekti; kendimce, ki dünyadaki en güç iş budur. Muhtemelen batacağımı bilsem de kendimi akıntıya bırakmalıydım. Pek çok sanatçı üzerlerine bir canyeleği geçirip atlar suya; çoğu zaman onları batıran da bu canyeleği olur. Kendi rızasıyla deneyime teslim olan hiç kimse, gerçeklik okyanusunda boğulamaz.
Uyum sağlama becerisi sayesinde değil cesaretle, yürekteki itkiye körlemesine teslimiyetle mümkündür ancak ilerleme.
(Henry Miller, Reflections on Writing. Görselde Vivian Maier.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder