Bahar

Malumunuz, üçüncü cemre (toprağa) geçtiğimiz cumartesi düştü, artık bahar kapıda... Ben ise, pek çokları gibi, bahara uyum sürecinin biraz gerisinden gelmekte, bu ılık ve ışıltılı şartları henüz pek benimseyememekteyim; neyse, mavi dönemlerimden birindeyim, zira bahar bir sürü insan için neşe ve sevinçle eşdeğerse bir sürüsü için de alerjiye, kederli hallere denk gelmekte. Bu gibi mevsimsel hezeyanların ardından kişi genelde, kozadan çıkan kaplanlar ya da gökyüzünde taklalar atan ejderhalar gibi şen olur - ha, belki o kadarı benim avuntum sadece, emin değilim, zaten sonrasından kime ne. Şimdilik, mavinin sularında usul usul yüzme vakti ama baharla paralel giden ve asla kesişmeyen bu çizgide, belki bu satırları okuyanlar arasında da aynı "mavilikten" mustarip birileri vardır diye şöyle bir bağlantı ekliyorum -> Salvador Dali ve Alice Cooper'ın bu fotoğrafları, gamlı gönüllere deva olmuyorsa da bir süreliğine beyin uyuşturuyor, bahar sıkıntısına birebir.

Eskiler kara köpek demiş adına, Rowling Harry Potter'ın ruhemicilerini yaratırken onu düşünmekteymiş, Kurt Cobain onun hırkasını giymiş, Lale Müldür kendisini efendi diye yanına çağırmaktan çekinmemiş... Bu depresif halleri, böyle ruh durumlarında karıştırmayı pek sevdiğim, Sevan Nişanyan'ın Elif'in Öküzü ya da Sürprizler Kitabı'ndaki malihulya bahsiyle noktalayalım - Nişanyan, eskiden, hastalıklı ruh hallerinin kan, balgam, ak safra ve kara safra dengesinin bozulmasından kaynaklandığına inanıldığını söylüyor ve depresif hallerin kara safradan bilindiğini ekleyerek malihulya bahsinde kara ve safra anlamındaki iki Yunanca sözcüğün birleştiğini anlatıyor. Kara safrası fazla olan kişilerin dalgın ve hayalci olduklarına inanılırmış eskiden ve malihülya bu bağlamda kullanılırmış. Nişanyan soruyor: "Acaba etimolojisi bilinse, insanlar çocuklarına "safralı" adını vermeye devam ederler mi?"

Evet, hem de bir bahar gününde safradan hülyaya, hülyadan koleraya, kuruntuya, kara sevdaya...

Kozadan kaplana.

Evet, bahar.