Bence kurmaca ifadenin en dolaysız biçimlerinden biri. Halihazırda yaşanmış bir şeyi yeniden aktarmaktansa bir şeyler icat etmek hem daha kolay hem çok daha heyecan verici. New York Times'ın Hayat köşesi gibi mecralara pek çok otobiyografik yazı yazmışımdır. Ne var ki babam vefat etmeden önce böyle bir kitap yayınlatmayı düşünmemiştim hiç. Onun ölümüyle nedense birdenbire ailemin öyküsünü anlatma ve oğlumun doğumuyla babamın kaybını birbirine bağlama arzusu düştü içime. Ve görece olarak kısa bir zaman dilimi içerisinde (Yedi Güzel Yıl) babamın oğlu olmaktan çıkıp oğlumun babası haline gelme öykümü anlatmak istedim.
Yaşantımda (bir başlık altında incelenebilecek) başka dönemler de olmuştur; örneğin zorunlu askerlik hizmetimi yaptığım süreci (kitaplaştıracak olursak) şu şekillerde adlandırmak mümkün: Şaşkın ve Kafası Karışık, Çıkıntı, İsrail Savunma Kuvvetleri'ndeki En Kötü Askerlerin İkincisi (birincisi kesinlikle abimdir) ve Dünya Bombok.
(Etgar Keret, kendi yaşantısından çıkma öyküler anlattığı Yedi Güzel Yıl'dan hareketle coşuyor. Söyleşi, Atlas Review'dan; görsel, bitmek tükenmek bilmeyen Londra arşivinden.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder