Televizyonun sesi çok kısık olduğundan Babette'in neler söylediğini duyamıyorduk. Ama kimse sesi açma zahmetine girmedi. Önemli olan görüntüydü, Babette'in siyah-beyaz yüzü; hareketli ama aynı zamanda yassı, mesafeli, yalıtılmış, zamansız yüzü. Bu oydu, ama o değildi. Bir kez daha, Murray'nin doğru bir noktaya parmak basmış olabileceğini düşünmeye başladım. Dalgalar ve radyasyon. Şebekeden bir şey sızıyordu. Babette üzerimize bir ışık saçıyor, vücut buluyordu; yüz kasları gülümsemesi ve konuşması için çalışır, elektronik noktalar kaynaşırken, o, hiç durmadan oluşuyor ve yeniden oluşuyordu.
(Don DeLillo, Beyaz Gürültü. Çeviren: Handan Balkara. Görseller: Ludwig Windstosser, Werbung für Energieversorgung.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder