"Miller'ı severim çünkü çok iyi yürekli bir adamdır ve -kusuruma bakmayın, bu bir eleştiri değil: bir yazarın iyi bir adam olduğunu söylemek müthiş bir övgüdür- son derece cömerttir. Mesela, Amerika'ya dönme vakti geldiğinde (konsolosluk dönmesi gerektiğini söylemiş, Amerikan vatandaşı olarak savaş yaklaşırken evine dönmesi daha uygun görülmüştü) bana günün birinde, "Sevgili Yorgo, bana çok iyi muamele ettin ve ben de sana şimdi bir şey vermek istiyorum," dedi. Ve Yunanistan seyahati sırasında tuttuğu günlüğü çıkardı. Ben de, "Bir kitap yazacağını biliyorum ve kitabı böyle yazamazsın - notlara ihtiyacın olacak," dedim. O da, "Hayır. Her şey burada," diyerek kafasını işaret etti. Bir kopyasını çıkartıp ona geri vermeyi teklif ettim. "Hayır," dedi, "armağan tam olmalı." Bana kalırsa müthiş bir davranıştı bu, böyle düşünüyorum. Ve asla unutmayacağım. Günlük, Marousi'nin Devi'nin ilk haliydi. Biraz daha kişisel olan patlamalar vardı içinde. Ve espriler."
(Alıntı, Seferis'in Paris Review söyleşisinden; görselde Henry Miller, Hydra adasından bir kare.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder