Yüce

Bir süredir evden çalışıyoruz, Covid19 haberlerini herkes gibi biz de kaygıyla takip ediyoruz, ama arada, kim olduğumuzu, neye neden inandığımızı anımsatan şeyler de oluyor - Valeria Luiselli, Kayıp Çocuk Arşivi ile Rathbones Folio Ödülü'nü aldı birkaç gün önce ve konuşması bizleri mutlu etti; sizinle de paylaşmak isteriz. (Evet, madem olağanüstü bir hal, madem karantina, o zaman gelsin blog da geri, konuşalım.)

Alanımızda hizmet verenler için endişeliyim - bağımsız kitapçılar için, küçük ve o kadar da küçük olmayan yayıncılar için, ajanslar, reklamcılar, tasarımcılar, düzeltmenler, matbaacılar, dağıtımcılar ve depo çalışanları için endişeliyim. Gelgelelim edebiyatın geleceği için hiç endişeli değilim. Bu da nihayetinde düze çıkacağız demek oluyor. Gerçekten de edebiyat için endişelenmiyorum. Tam tersine, edebiyat her zaman olduğu gibi yine bize belirsizlik ve kaygıyla dolu zamanlarda neye sarılmamız gerektiğini gösteriyor, kendi içimizde ve çevremizde günlük halimize dair anlatıyı hep birlikte yeniden tahayyül etmek, kelimelere biçim vermek, onlarla yeni fikirler üretmek ve yeni manalar bulmak üzere çaresizlik ve anlamsızlıkla baş etmek için bir dayanak oluyor. Peki ne için? Bizlerden sonraki kuşaklar, bizden sonraki kuşakların içinde yaşayacağı ve onların eninde sonunda reddedip başkaldıracakları bir anlatıya sahip olmaları için. 

British Library'de düzenlenecek ödül töreni coronavirüs salgını nedeniyle iptal edildi ama jüri başkanı Paul Farley, online olarak düzenlenen törene katılanlardan hayal etmelerini rica ediyordu: "bir podyum, ince uzun kadehlerde prosecco, toplanmış konukların ve yapılan konuşmaların yankıları." Hayal gücü devreye girdikten sonra ödül Twitter üzerinden takdim edildi ve Luiselli, video mesajıyla teşekkürlerini iletti. "İlk başta gülümsedim, sonra, Londra'daki yayıncım, 'Beraber olmamızı, kadeh kaldırmamızı çok isterdim' deyince ağlamaya başladım" diyordu yazar, ertesi gün Guardian'da yayımlanan haberde. "Yazı yalnız bir iştir, beraber çalıştığınız ekiple kutlama yapma fırsatı her zaman geçmez elinize. Üzücü ve sinir bozucuydu benim için ama dünyadaki herkes için geçerli bu, dilediğimiz gibi bir araya gelmediğimiz için sinirlerimiz bozuk. Devam edebildiğimiz için,  'Tamam, bu edebiyat ödülünü veriyoruz yine de,' diyebildiğimiz için müteşekkirim; neden mi? Çünkü kitapların bizden ve içinde olduğumuz bu andan daha yüce bir şeylerin yankısı olduğuna inanıyoruz." 

Tuhaf zamanlar bunlar, kendimize iyi bakmamız gerek, ortalık karışık... Valeria Luiselli'nin Kayıp Çocuk Arşivi'nin Türkçe çevirisi için olağanüstü bir süreç dahilinde emek veren değerli çevirmeni Seda Ersavcı ile sonbaharda kitaba ve bu sürece dair sohbet etmiştik, merak edenler için bağlantı burada. Seda Ersavcı'nın kitap hakkındaki Medyascope söyleşisine buradan erişebilirsiniz. 

Sağlıklı günler dileklerimizle...