Cumanın notlarında Colson Whitehead ve Yeraltı Demiryolu var; duymadıysanız eğer bir de buradan duyuralım: Yeraltı Demiryolu, Sabit Fikir'in Yılın En İyi Romanları seçkisinde bir numara! Bunun şerefine diyelim öyleyse: N-n-n! (Harika kitaplar var listede!)
Girizgah niyetine Umberto Eco, Der Spiegel söyleşisi ile başlayalım ki buna, zaten çok önce yer vermişiz burada: "Liste kültürün başlangıç noktasıdır; sanat ve edebiyat tarihinin başlangıcıdır. Kültür ne ister? Sonsuzluğu anlaşılır kılmak ister. (...)"
Colson Whitehead'in Yeraltı Demiryolu ile marifetlerinin kısa (ve listelerin doğası gereği eksik) bir listesi: Kurmaca dalında Pulitzer (2017) Amerika Ulusal Kitap Ödülü (2016) Arthur C. Clarke Ödülü (2017) Zora Neale Hurston/Richard Wright Legacy Ödülü (2017) Ala Andrew Carnegie Nişanı (2017) Books Are My Bag Okur Ödülleri (2017) Man Booker aday adayları (2017) New York Times Book Review, Wall Street Journal, NPR, Time, Washington Post, etc. Yılın En İyi Kitapları Seçkileri... Kısa dedim uzun oldu, fakat hâlâ ve illa ki eksik, ona çare yok sanırım... Bu şekilde onurlandırılmış olması muhteşem gerçekten, çünkü çok güzel bir kitap ve emin olun ki hiçbir yerde adı geçmemiş, herkesin gözünden kaçmış olsaydı da yine aynı şeyi söylerdim size... Neyse, listeler bahane, kitap şahane diyerek noktayı koyayım ben, top sizde.
Colson Whitehead'in NY Times'da paylaştığı Yazının 11 Kuralı başlıklı makaleden 11. kuralı paylaşmışım daha önce, bu kural, bu gibi listelerle dalga geçer nitelikte. 8. kural ne peki, biliyor musunuz? Aynen şöyle: 8. Kural sırdır.
Colson Whitehead K24 için Seçil Epik ile görüştü: "Hayatın ufak detayları, kurmacayı canlı kılıyor." Gökçe Gündüç'ün kitaba dair yazısından: "Whitehead’in güçlü kalemine hayran kalmak için bir vesile…" Ömer Türkeş Hürriyet Kitap Sanat'ta yazıyor: "Kötülük toprağa yayılır." Ece Karaağaç, Colson Whitehead ile Yeraltı Demiryolu hakkında söyleşiyor: "Medeniyetin tamamı, bu kitabın bahsettiği türden bir şiddete dayalı."
Colson Whitehead'in bir önceki romanı Bölge Bir, New York'ta geçen edebi bir 'zombi' romanıydı (çoksatan bir kitap edebi olabildiği gibi bir zombi romanının da böyle bir iddiası olabilir ve önyargı toksik bir şeydir, şuuru kirletir) ve içinde yaşadığımız tüketim toplumuna sıkı eleştiriler getiriyordu. Burada, Ömer Türkeş'in bu romanla ilgili eleştiri yazısını bulacaksınız: Leşler, kopuklar ve diğerleri.
Notları bu kitabın hazırlık sürecinde döndürdüğümüz çalma listesiyle kapatıyorum; buyrun: Yeraltı Demiryolu müzikleri.
Esen kalın.
(Görselde Colson Whitehead, çok sevdiğim bir başka yazarla, Chimamanda Ngozi Adichie ile birlikte.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder