Kendinden büyük...

...

İçlerinde kendilerinden daha büyük şeyler barındıran nesneler toplamaya başlamıştılar yolculuklarda; okyanusla dolu bir deniz kabuğu, kullanılmış bir daktilo şeridi ve sırlı camdan yapılmış, dünyayı içeren bir ayna. Her şey ritüelleşme eğilimindeydi sanki -Jacob’ın Julia’yı her perşembe işten alması, karşılıklı oturup sessizce içtikleri sabah kahvesi, Julia’nın Jacob’ın kitap ayraçlarının yerine bıraktığı ufak notlar- ta ki genişleye genişleye sınırlarına varıp başlangıç noktasına doğru daralmaya koyulan bir evren gibi çözülene dek. Bazı cuma geceleri vakit bir şeyler için fazla geç, bazı çarşamba sabahları da fazla erkendi. Bazı tartışmalardan sonra bacakların arası öpülmezdi. Cömertliğiniz üstünüzde değilse eğer, içi dışından daha geniş olan kaç nesne bulabilirdiniz ki?

(Buradayım, Jonathan Safran Foer. Çeviren: Begüm Kovulmaz.)