Her sabah yazarım, haftanın yedi günü. Saat sekiz sularında başlar, on bir gibi bitiririm. Sonra diğer işlerimi yaparım, eğer kitabın son hali üzerinde çalışmıyorsam tabii, o zaman gün boyu, kısa molalar vere vere çalışırım. Belli bir sayfa sayısına ulaşmaya mecbur hissederim kendimi. Belli bir günde bir yere gitmem gerekiyorsa, o gün tamamlanması gereken sayfaları önceden yazmaya çalışırım. Takıntılı bir durum, korkunç bir şey. Çok geri kalamam, kalırsam kaybolup gidecekmişim gibi. Yaşlanmakla ilgili biraz. İnsan böyle takıntılar geliştiriyor. Şimdilerde gündelik yürüyüşlerime dair de takıntılarım var.
(Alice Munro, Paris Review söyleşisi, sayı: 137. Görselde Munro, Nobel zaferini Margaret Atwood ile kutluyor. Fotoğraf Atwood'un twitter hesabından.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder