8 Ağustos 2012 Çarşamba

Acı


Bu kez kazanmayacak. Katılması bir hataydı, Wiegand'ın saçma bir düşüncesi. Kazanma şansının olması için otuz dakika koşması ve eski rekoruna ulaşması gerekiyor, oysa bunu asla yapamayacak, asla. Yarışa katılan ve koşuya başlamak için son hazırlıklarını yapan sekiz koşucu içinde en yaşlısı, o. Koşucular, kaslarını gevşeten sıcaklığı son ana dek korumak için eşofmanlarını yavaş yavaş çıkarıyorlar. Şimdi güneş görünüyor, keskin ışınları yağmurun ardından stadyuma düşüyor, otlar güneşin altında ışıldıyor, pistte küçük su birikintileri parlıyor (...) Evet, yaşlı, bu yarış için fazla yaşlı ve şimdiden, daha başlamadan kaybetmiş gibi görünüyor. Ancak bu yarıştan çok daha fazlasını kaybedecek. Onu son kez yarıştırdıklarını hissediyor ve bir yıl sonra, herhangi bir yedekten başka bir şey olamayacağını biliyor.

En acı vedasını yaşayacak...

(Siegfried Lenz, Ekmek ve Oyunlar. Çeviren: Ayşe Sarısayın, Can Yayınları. Görsel: Banksy.)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder